Luister niet naar ruis….
Vandaag de etappe van Coevorden naar Hardenberg. De hond gaat weer mee. Die drijft me na 2 kilometer tot wanhoop als ze achter een eend aangaat. Gelukkig weten de jonge eendjes zich in veiligheid te brengen in een buis.
Weer een halve kilometer later verstuik ik mijn enkel. Ai, dat doet pijn. Even vrees ik dat het project hier gaat stranden. Bij de hockeymeiden van het team van mijn dochter zeiden we altijd “even stampen en weer doorgaan…”. Dat stampen was even geen optie, het doorgaan wel. En na een kilometertje ging het ook wel weer.
Ik ben onder de “Poort van Drenthe” heengegaan. Overijssel in.
Verrassend: Gramsbergen. Erik Hulzebosch-city. Klein dorpje met een mooie historische kern. Echt het bezoeken waard.
Later een lang stuk parallel aan de N34. Behoorlijk storend. Veel geluid van auto’s (“ik kom hier voor de rust…”). Terug naar de focus van het moois en niet meer luisteren naar de ruis. Gevolg: genieten!
